Hoewel Gaetana ‘Gae’ Aulenti (1927-2012) vooral als architect werkte, linken we haar naam vandaag de dag eerder aan designmeubels- en objecten. Vooral haar verlichting, waarvan enkele modellen nog steeds in productie zijn, heeft een ware cultstatus gekregen. Daarnaast ontwierp zij ensceneringen voor tentoonstellingen, theater en opera. Tegelijk is Aulenti (nu) nog relatief onbekend, waardoor veel stukken nog betaalbaar zijn.
Ze is wat jonger dan Charlotte Perriand en Eileen Gray, maar ook Gae Aulenti (1927-2012) behoort tot de eerste generatie vrouwelijke ontwerpers, die als pioniers op hun strepen stonden in een door mannen gedomineerde discipline. Vanuit een behoefte om te reizen en nieuwe zaken te ondekken koos Gae Aulenti voor een studie beeldende kunsten in Firenze, totdat de Tweede Wereldoorlog roet in het eten strooide. “In die jaren was zij actief in het verzet”, vertelt Nina Bassoli, conservator Architectuur en stadsvernieuwing bij de Triennale in Milaan. “Gedreven door dat engagement en haar drang om vrij te zijn verhuisde ze na de oorlog van de regio Friuli-Venezia naar Milaan, waar ze aan de Politecnico-universiteit architectuur ging studeren. Zo wilde ze een bijdrage leveren aan de heropbouw van het land.”
De Triennale di Milano, voorheen een driejaarlijkse internationale tentoonstelling, speelde een belangrijke rol in de carrière van Aulenti, ze exposeerde er regelmatig en won prijzen. Sinds 2007 is het een permanent museum en deze maanden de plek van haar eerste grote monografische overzichtstentoonstelling, die Bassoli samen met kunstcriticus Giovanni Agosti en Nina Artioli, directeur van het Archivio Gae Aulenti en kleindochter van Aulenti, cureerde. Bassoli: “De show is opgevat als een opeenvolging van architecturale reconstructies van haar projecten die in de loop der jaren verloren zijn gegaan. Veel designobjecten zagen het licht binnen zo’n architecturaal kader en krijgen er dus ook een plek. In die zin blijft ze meer architect dan industrieel ontwerper.”
Zo is de tweede zaal gewijd aan het interieur van de Olivetti-winkel in Buenos Aires uit 1968. “Eerder had Adriano Olivetti haar de opdracht voor het interieur van de Parijse vestiging al toevertrouwd. Hoewel het een van haar eerste wapenfeiten was, verwierf ze er heel wat faam mee”, vertelt de conservator. “Daardoor mocht ze later de showrooms voor Fiat ontwerpen, en werd ze eind jaren 70 uitgenodigd voor de wedstrijd voor de interieurarchitectuur van het Musée d’Orsay, die ze won.
